Komodin denen bir eşyayı anlatarak başlayayım dedim bugün… Komodin; Fransızca bir kelime olup yatak başında bulunan tek çekmece ve kapaklı bir gözden oluşan küçük dolabın adıdır… Ne kadar küçük derseniz kapaklı kısmına bir lazımlık sığacak kadar işte… Çok değil bundan 200 sene öncesine kadar Paris sokaklarında tek adımlık aralıkla döşenmiş taşlar mevcuttu… Parisliler yatak odalarındaki komodinlerde bulunan lazımlıklara tuvalet ihtiyacını giderdikten sonra lazımlıkta biriken bu pisliği sokaklara döker dolayısıyla Paris sokaklarında lağım akardı… Sokaklara döşenmiş yüksekçe taşlar ise insanların pisliğe basmadan yürümesi içindi… Taş olmayan yerlerde pisliğin üzerine dikkat çeksin ve insanlar basmasın diye kanatlı hayvan tüyü dikilirdi ki tüy dikmek sözü de buradan gelir…

Aynı dönemde İstanbul sokaklarında da belli aralıklarla konulmuş küp şeklinde yüksekçe taşlar vardı… Bu taşlar yük taşıyan hammalların sırtındaki yükü kolayca bırakıp dinlenmeleri için konulmuş taşlardı… Kıçındaki boku bile temizlemeyi bilmeyen ve pislikten kokan vücudundaki bu nahoşluğu gidermek için parfümü icad eden, banyo diye evindeki bir teknede yıkanıp bunu temizlik zanneden barbar Avrupalı neticede veba salgınları ile kırılırken bizim uygarlığımızda her mahallede bir hamam vardı… Bazı densizlerin yerlere tükürmesi sonucu olumsuz bir durum yaşanmaması için İstanbul sokaklarında devletin görevlileri gezer ve bu tükürükleri silip bulunduğu yeri de kireçle dezenfekte ederdi… Küçük ve çarpıcı detaylar verdim farkı anlatabilmek için neyi reddetip hangi kültürün mirasına özeniyoruz bir an düşünelim diye… Kanadı kırılıp da göçe katılamayan leylekleri korumak sağlığına kavuşturmak için Gurebahane-i Laklakan namlı leylek hastanesi açacak kadar hassas bir uygarlığın mirasçılarıyız aslında biz.

Evet bu koskoca uygarlığa rağmen sonrasında ne mi oldu 300 sene boyunca sistematik şekilde uygulanan kültür emperyalizmi ve oryantalist faaliyetler neticesinde kimliğimizden kopmamız ve Avrupa ya münevver olması için gönderilen aydınlarımızın da kıvrak Avrupalı fahişelerin ayakkabısından içtikleri şampanya da boğulması nın da etkisiyle reddettik biz bu uygarlığı ya da görmezden geldik… Gittiği her yere yollar köprüler hanlar çeşmeler su kanalları medreseler inşa eden emperyal Osmanlı yı barbar, senelerce sömürdüğü Afrika da yerin 50 metre altından su çıkarmak mümkün iken o garibim Afrikalı insanları bir avuç suya muhtaç duruma getiren emperyalist köpekleri uygar millet zannettik… Sanat ve ticaret erbabının yaptığı işi kar amaçlı değil Allah’ ın rızasını kazanma odaklı yapmasını sağlamayı amaçlayan Ahilik geleneğini bıraktık ve mekteplerimizde ‘’ homo economicus ‘’ un davranış metodlarının nasıl olması gerektiğini ezberler hale geldik… Üstüne bir de islamı camiye mahpus edip de Üstad Necip Fazıl ın dediği gibi ‘’ güneşi mantosunun astarına gizlemiş marka Müslümanları ‘’ olunca hepimiz, bu günlere geldik nihayet…

Şimdi çırpınıyoruz düştüğümüz bataktan çıkmak için… Çırpınmak yetmez bataklığın bizi neden içine çektiğini düşünüp mantıklı hareket etmemiz lazım… Bizi biz yapan, 600 sene boyunca o gün bilinen dünyanın 1/3 üne hakim kılan, hakimiyet kurduğu coğrafya ya huzur ve sükun sağlayan hars ın ne olduğunu iyi tetkik edip bu harsın bize kazandırdığı hasletleri yeniden kazanmanın yolunu araştırmalıyız önce… İnsanlığın ve dünya üzerindeki canlı cansız bütün mevcudatın faydasına kullanmak kaydıyla ilimle teçhiz olarak, Kur’an ın liderliğinde peygamberimiz Hz. Muhammed’in sünnetine uygun yaşayıp Allah ın dininden asla taviz vermeyerek dönebiliriz ancak eski günlere…
İnanıyorum ki bu millet içinden bu şekilde yaşayıp bugün dünya üzerinde hüküm süren aşağılık düzene son verecek bir nesil çıkaracaktır… Allah’ın izniyle bu olacak, yalnız çok çalışmalı ve gayret sarf etmeliyiz… Gayret bizden takdir Allah’ tan…